ey tabip
bakma öyle bana
dinle bak
ne diyeceğim sana
benim mevzilerim var
içine saklanıp
asla korunamadığım
silahlarım var
namlusunu hep
yüreğime doğrultup
kendimi parçaladığım
cephanem sevgi
cephanem umut
cephanem aşk
olmuş ne yarar
benim hep kanayan
yaralarım var
şimdi diyelim
sardın yaralarımı
sanırsın ki kapanacak
sanırsın ki kurşun
namludan bir daha çıkmayacak
gelip canımı acıtmayacak
oysa kurşun
oysa yara
hep orada duracak
ve ne zaman dalsam
o derin sulara
sular hep kana bulanacak
ey tabip
sen bilmezsin yüküm ağır
en iyisi mi
var git sen bildiğin yola
bu yükü taşıyamazsın nasıl olsa
Hamiyet Akan
Yüreğine sağlık..Nasıl da dokundun yüreğime,dizelerinle..
YanıtlaSiley takip gelirsin ardım sıra ama bilmezsin neler görürüm izimden yürüsün ama bilmezsin o yolda neler çekerim.. en iyisimi sen beni bırak bana usulca matemimin gölgesi yeter..
YanıtlaSilSevgili Zeliha, seninde yüreğine sağlık. Dilerim ki, yüreğin her daim mutluluğun kapılarını aralasın.
YanıtlaSilMayıs Meleği, öncelikle hoşgeldiniz.
YanıtlaSilArdınızda yürekten akan satırlar bırakmışsınız, teşekkürler.
Tabiplerin iyileştirmesi mümkün olmayan gönül yaraları dağlar durur bizi....
YanıtlaSilÇok güzel dizeler Yüreğinize ve yazan ellerinize sağlık
YanıtlaSilziyaretiniz içinde ayrıca teşekkürler
sevgiler
Hamiyet hanım..şimdi ben okudum yüreginizin şiire dökülen seslerini :)Ah bu yüreğimiz ne güzelki sevmenin yükünü bilen yüreklerimiz,sevmenin acıyla vuruluşunu bilen kan kayıplarımız ve yeniden ayakta kalmanın aşka canlılığımız.İşte bu olmalı,tabib neyler gönlümün ilacını bir yüregim bilir yaramı,var git.
YanıtlaSilŞiiri yaşatan,sevdiren dizelerinize gönül sesiniz daim olsun
nasıl dokunaklı yazmışsın canım yine, kalemine, yüreğine sağlık..
YanıtlaSilDamla damla hüzün döktürmüşsün yine kaleminden. Yüreğine, kalemine sağlık canım.
YanıtlaSilsevgiler.
Sayın Hamiyet Hanım;
YanıtlaSilBu hafta pazartesi günü sabah saatlerinde buldum sitenizi içinde uzun süre dolaştım. Şiirleriniz yürekten akmış, fotoğraflarınız itina ile hazırlanmış. Bize bu güzellikleri sunduğunuz için teşekkür ederim. Sizi izlemekten büyük keyif almakta olduğumu belirtir, başarılarınızın devamını dilerim.
Saygılarımla...
Şevki Duyarlı
hoşbulduk.. bu güzel satırlara sizin şiiriniz bana ilham oldu asıl böylesi duyguları hissttiğim için ben teşekkür ederim..
YanıtlaSilEvet insan kendi yükünü iyi bilir,taşıyacağı kadarını taşır,taşıyamıyacağıda hep yüreğini kanatır.
YanıtlaSilTabib'e güvenmesek de bu konuda Habib sığınmalıyız bence...
Saygılar sevgiler.
Merhabalar,
YanıtlaSilYürekler vardır; ne acılarla yoğrulmuş, ne zorluklara göğüs germiştir. Bu yüreğin yarasını sarmaya her tabip cesaret edemez! Hiçbir tabip te, bu yarayı ben sararım diye kendine güvenmesin!
Çok güzel bir şiir okudum. Kalemine ve yüreğine sağlık ve mutluluklar dilerim.
Ruh ve Mana, o yaralar sonsuza dek sürer gider.
YanıtlaSilUtku'nun Annesi, rica ederim.
YanıtlaSilAsıl ben teşekkür ederim.
Sevgiler.
Puzzle, sevmenin tadına varan, acısınıda tüm hücrelerine kadar tadıyor.
YanıtlaSilSağolasın Puzzle, seninde gönül sesin daim olsun ve o ses, şu dünyaya hep sevgiyi fısıldasın.
Nilay'cım, sağol canım.
YanıtlaSilSeninde yüreğine sağlık.
Güngör'cüm, teşekkürler canım.
YanıtlaSilSeninde yüreğine sağlık.
Sevgiler.
Şevki Duyarlı, hoşgeldiniz.
YanıtlaSilBloğumun kapısı kelimelerin dostu olan herkese ardına dek açıktır. Ne zaman dilerseniz gelebilirsiniz.
Sözleriniz ve ziyaretiniz için teşekkür ederim.
Bende saygılarımı sunarım.
Mayıs Meleği, böyle hissettirebilmişsem ne mutlu bana.
YanıtlaSilSevgiyle kalmanız dileğiyle...
Tufan Bey, çok haklısınız. Tabip yaralara derman olamayacaksa ona güvenmek, ondan yardım beklemek boşa...
YanıtlaSilTeşekkürler.
Benden de saygı ve sevgi ile...
Recep Bey, teşekkür ederim.
YanıtlaSilSizin de yüreğinize sağlık.
Mutluluk tüm insanlıkla birlikte olsun.
Şair olmak duyguların isyanını kaleme almaktır,bu becerinin bir bedeli vardır.Yalnızlıkla dost eder insanı, yüreğini titremesi hiç bitmez, taki çöllerden kaktüs çiçekli vahalara süzülene dek, ki, o çiçeklerin de dikenleri vardır:)
YanıtlaSilProfilinizde ki yazı şiriniz gibi güzel=))
"Yarınlarını dünde yaşamaya alışıktı
yavaş yol almayı seven suskun yüreği...
sonra birden,
acımasız bir aşk çaldı, kalbinin keşfedilmemiş kapısını
bu o'nu çoşturdu
pusarık yol almaya alışık yüreği
başladı dolu dizgin koşmaya...
çabuk giz vurdular ama, birden söyleyiverdi...
ayılmadan gerçeklere, yalan rüyalar geçti göz pınarlarından
sadık dost çıkageldi sonra...
yalnızlığı idi o...
sıkı tuttu bırakmadı o'nu.
kucakladı narin bir şekilde
yavaşça incitmeden
hüzünlerin kucağına bıraktı tuttuğu yerden.
sessizce, alıştırarak can yakmadan...
belki çaresizlikten
rahattı hüznün kucağında
ve sadık dost yanı başındaydı
yüz çevirmemişti o'na
imgesiz, tüm gerçeklerden öte...
bu sabah,
geniş hüzün yatağında
koynunda yalnızlığı ile uyandı
ve daha sıkı sarıldı...)"
Sevgili Nida, hoş geldiniz.
YanıtlaSilBeğeniniz ve ardınızda bıraktığınız satırlar beni çok mutlu etti.
Ne kadar doğru tespitler, ne kadar içten sözler bunlar; teşekkür ederim.
Dilerim her daim mutluluk sizinle olsun.
Nida, sayfanıza bakmak istedim fakat profilinizden blog ana sayfanıza geçecek linki bulamadım :)
YanıtlaSilhoşbuldum..
YanıtlaSilTakdir edebilmek bana göre bir erdemlik, herkes gönülden söylemez bu cümleleri,geçiştirir yave sözlerle tabi tercihlerine bırakmak lazım bir yerde de.tşk.ler.
Şu an blogum yok,kendimi ifade tarzmı metinlerdeki cümle kurluşlarında(şimdi olduğu gibi) dolaşarak yaptığımdan ve devrik çumle kurma alışkanlığımı da es geçmediğimden eleştiri aldım,herkesin bir yazım stili vardır bunu kabullenmek gerek,genelde "adsız" lakaplı izleyenler postan ziyade,çümlelerde imlâ hatası gözlemliyor ve bloger konum dışı eleştiriliyor.Benim haksız eleştirilere tahamülsüz bir mizaçım var.)
Birde iki ay yorum yaptığın bloglarda; yanıt alamıyorsan! Sebebini sorduğunda "benim tarzım bu" diyebiliniyorsa, bu tür düşüncelere yanıtım ("benden bu kadar oldu"). 1 yıl önce adios'tu son sözüm. Doğrusu bu ya çekememezlik te sezinlemiştim.)
Sizi aydınlattığımı sanıyorum.Sevgiler.
Nida, takdir edebilmek konusunda çok haklısın. Ama blogunu başkalarının yüzünden kapatman beni açıkcası üzdü.
YanıtlaSilBen her ne kadar çocukluğumdan beri şiir yazsamda 5 yıl önce blogcu ile başladım blog yazmaya(sonra blogcunun bitmeyen arızalarından bıkıp buraya geçiş yaptım) ve yazmaya başladığım o ilk yıllarda inan bana herkesden ayrı bir ses çıktı. Takdir edildiğim kadar da eleştirildim. Gerek kendi çevremden, gerekse internetten. Kimi dedi; "Sen bir kadınsın nasıl böylesine cesurca yazıyorsun, kimi dedi; devrik cümle kuruyorsun, kimi dedi; orayı öyle değil şöyle yaz, kimi dedi; harikasın" vs. vs. iyisi kötüsü yani anlayacağın her kafadan çok ses çıktı ama iyi eleştiriler kadar kötü eleştirileride kabullenmeyi bildim. Birçok blog yazarı arkadaşım eleştirilere dayanamayıp bloglara zincir vurup bırakıp giderken, ben içimden geldiği gibi yazmaya devam ettim.
Düşün, eğerki başkalarının sözleriyle hareket etselerdi onlarca şair, yazar sence bugünkü yerlerine ulaşabilirlermiydi. Duyarmıydık isimlerini, okuyabilirmiydik o güzelim şiirleri, duyguları.
Unutma, önce kendin için yazıyorsun başkası için değil. Yazdıkça ruhun yenileniyorsa, yazdıkça içinde birşeyler harekete geçiyorsa ve yazdıkça ben gibi nefes ciğerlerine doluyorsa sakına bırakma. Şu üç günlük hayatta boşver kimseye aldırma. Yaz yazabildiğin kadar duygularını satırlara. O satırlarında kendi bulanlar olacaktır, seninle aynı şeyleri hissedenler yazdıklarınla nefes alıp vereceklerdir işte bu, bir blog yazarı için en büyük mutlulukdur.
Başarıyorsan etrafında çekemeyenlerde olacak. Onlara takılıp kalmayacaksın çünkü onlar her yerde var :)Gülüp geç ve yoluna devam et.
Bu arada belki yorumdaki cevaba bakmayı unutursun diye élla'yada yazdım Nida'nın sayfasına ulaşamıyorum bir bilgin var mı diye :) Çünkü böylesine içten yorum bırakan birinin sayfasındaki duyguları okumak benim için çok önemli.
Nida'cım, seni tanımaktan dolayı çok mutlu oldum. İnşallah şiirlerini okumakta nasip olur bana :)
Sevgiler benden de.