Açtım Tüm Perdelerimi

Tam karşımdaki sokak lambasına bir martı kondu, beyaz kanatlarında özgürlük, bakışında sen vardı. Senin gibi güçlü, senin gibi asil bakışlarıyla uzun uzun baktı. Onu seyrederken elimdeki kahvemin soğuyup gitmesinden anladım saatlerdir orada öylece oturup kaldığımı. Çoğu zaman dalıp gidiyor gözlerim, bazen böyle bembeyaz bir martıya, bazen bir çiçeğin yapraklarına, bazen de denizin uçsuz bucaksız sonsuzluğuna. Belki tatlı bir hulyadır yaşadığım, belki kahramanı eksik bir masal, belki dağ başı ıssızlığında yalnızlık. Her gün havalanır düşlerimden bir martı, konar yalnız ruhumun saçaklarına. Ben hep açarım perdelerimi dolasın diye odama. Oysa özlemin göz gözü görmeyen saatleri yüreğime bir mızrak gibi çakılıp kalır ve her doğan gün gözyaşı sebebi özleyişler sunar sol yanıma. Nasıl bir özlemektir bu bitmiyor, eksilmiyor. Namlusuna sensizlik sürmüş gerilla gibi bir hayat tam karşımda. Bense inadına beyaz bulutlar yürütüyorum dağ başlarına. Coğrafyasını kaybeden zamanın içinde martılar konduruyorum saçaklarıma, çiçeklere su veriyorum. Bir görsen sevgilim nasıl çiçek çiçek yüreğim. Nasıl da aşk bulmuşum sende, nasıl da aşk olmuşum her saniye ve nasıl da aşk olmuşsun bana geçmişten geleceğe. Şimdi boğulur mu bu yürek düştü diye bir yokluk denizine. Şu an seni nefes gibi çekerken içime, Ümit Yaşar'ın cümleleriyle bir buse bırakıyorum boynunun sağ köşesine "Boynunda bir yer vardır, ben bilirim. Ne zaman oradan öpsem, değişir gözlerinin rengi, yanar dudakların, terler avuçların.."

Hamiyet Akan