Sen ki
martıların çığlığıydın yüreğimde.
Bilinmeyen
bir ozanın şiiri gibiydin içimin dehlizlerinde.
Baharda
altımızda kımıldayan toprağın uyanışı gibi kutsal,
Gökkuşağının
maviyle sevişmesi gibi
doyumsuzdu
ellerinin ellerimle olan valsi.
Şimdi
ellerim yetim, yüreğim öksüz.
Gözlerinle
tavaf ettiğin bu şiirlerin boynu bükük.
Ey Aşk,
sensiz bu hayat bana birkaç beden büyük,
durmuyor
yakışmıyor üstüme.
Sana ait tüm
benliğim baksana nasılda kırık dökük.
Hadi tut
ellerimi geçsin, bitsin yetimliği.
Sev yüreğimi
şenlensin yeniden çocuklar gibi.
Hamiyet Akan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder