Sen ne vakit öpsen,
Yüreğimin bahçesine şiirden çocuklar gelirdi,
Elleri yüzleri aşka bulanmış.
Koşar dururlardı içimde.
Dudakların boynumda konaklasa,
En haylazı gelir sarsardı beni derinden.
Titrerdim saçlarımdan ayakuçlarıma kadar.
Sen ne vakit öpsen,
Şiirden çocuklar hücum ederdi bedeni şehrime.
Elimi yüzümü, sağımı solumu sen boyasıyla boyarlardı.
Buz tutan ellerimden tutup senlik diyarına bırakırlardı.
Sen ne vakit öpsen,
Çoğalırdım bereketli buğday taneleri gibi.
Tamama ererdim eksik parçası bulunmuş puzzle gibi.
Sen ne vakit öpsen,
İçinden içime bir gök bulurdum,
Maviyle sevişip duran.
Hamiyet Akan
26.5.2017
26.5.2017
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder