Sahne Arkası

Yoruldum sevgilim, sevinçlerimin boynu bükük kalmasından, 

Üşüyen ellerimin yalnızlığından, 

Gülüşlerimin aynalardan dökülmesinden yoruldum. 

Kum saati gibi akıp bitiyorum sessizce

Sonra ters çevirip yeniden bitmeyi bekliyorum.

Bir oyun sahnesinde gibisin,

Sadece izliyorsun hayatımı, acılarımı, gözyaşlarımı. 

Sana olan çığlıklarıma kulaklarını tıkayıp öylece seyre dalıyorsun.

İpekten kanatlarım kırılıyor, yapma bunu bana!

Beklerken soluyor penceremdeki sardunyalar.

Papatyalar zaten kaldılar hüzzam makamında.

Ah gülüşüne ömür verdiğim, sende ki şu inat,

Beni acılara gark ediyor, heyhat!

İsterdim ki başım düşsün dizlerine, 

Saçlarım yarenlik etsin ellerine.

Bir papatya tak saçlarımın tellerine,

Tüm papatyalar gülsün alabildiğine.

Eğilip öp gözlerimden gözlerime düşür cenneti.

Ah sevgilim, bilmiyorum elimi kolumu kıran nedir böyle?

Nedir burnumun direğini sızlatan şey?

Direnen, çabalayan, deli bir nehir gibi içimde akan ne?

Nedir seni yanım, yörem, çilem, çarem eden?

Ben şaştım kaldım boğuluyorum düşünceler denizinde.

Hamiyet Akan

16.11.2022