Dün cümlelerimin altına baktım, hayallerim terk etmişler beni.
Sürgün düşmüşüm bir boşluğun, bir suskunluğun orta yerine.
Tırnaklarım sanki sökülmüş etlerinden.
Bakışlarıma bir pus çökmüş, göz gözü görmüyor bu ellerde.
Gökyüzü hep üzerime boşaltıyor yağmurlarını.
Hüzün filizleri sarmış kuruyan topraklarımı.
Gülüşüm boğulmuş su içmeye indiği nehirde.
Hani ceylanlar inerdi o gülüşümle birlikte,
Hani mavilikler örtülürdü her gece üzerime,
Kim örttü bu siyah örtüyü soğuyan bedenime?
İçimdeki özlemleri değişsem üç beş mandala,
Ya da bağırsam özlemler bedava diye ortalarda,
Geri gelir mi dokunulmamış hayallerim ruhuma?
Hamiyet Akan
