İyi ki Varsın

“Çık çık hemen çık o evden, sen iyi değilsin” dedi. Kimselere belli etmesem de evet, iyi değildim. 12-13 yaşlarımda bir yaz günü, güneş sıcacık, deniz masmavi idi ve ben bir deniz yatağının üzerinde uyuya kalmıştım. Başım mı dönmüştü bu güzellikten, güneş mi başıma geçmişti bilmem ama uzunca süre uyuya kalmış ve oldukça derine sürüklenmiştim. Uyanıp ayaklarımı yere bıraktığımda boşluğa düşmüştüm. Deniz yatağı ellerimden kayıp gitmişti uzaklara. Bir sulara gömülüp, bir çıkıyordum. Son günlerde tıpkı o gün ki gibiydim, ayaklarım yere değil, boşluğa değiyordu ve ben korku içinde çırpınıyordum. Oysa boşa çırpınıyor ve her çırpınışımda daha derine çekiliyordum. Geçen cumartesiden bu cumartesiye boğulmuştum günlerin içinde, her gün devleşmişti gözlerimin önünde. Evet, iyi değildim hem de hiç iyi değildim.

Çık dedi, çıktım… Saat 13:30’da Salacak’ta buluştuk. Bilmezdi ama bilirdi dile getirmediğim dertlerimi, iyi olmadığımı sessizliğimden, durgunluğumdan bilirdi. Üstelemezdi, irdelemezdi beni. Ben susardım, o anlatırdı, ben dinlerdim saatlerce. Onu dinlerken dertlerim kafamdan dağılırdı.

Önce birbirimizi tebrik ettik Aöf sınavındaki başarımızdan dolayı. Hadi o başarırdı da ben bu bulanık beyinle nasıl geçmiştim o derslerden, şaşkınlık içindeydim. Tebrik faslının ardından iki şekerli kahve ısmarladık, Üsküdar’da denizin kıyıya vuran dalgaları eşliğinde içtik. Ardından sohbet aralarına çaylar eşlik etti, sonra baktık midemiz zil çalmaya başladı, onu da susturup devam ettik.

Herkesten farklı biriydim ben konuşmaktan çok dinlemeyi severdim, bilirdi. Bugün 17:30’a kadar seve seve, can kulağı ile dinledim onu. Dedi ki: “Abla kafanı şişirdim, özür dilerim, yine hep ben konuştum sen dinledin.” Gözlerimi dikip gözlerine, dedim ki: “Kardeşim, sen benim sadece bu dünyalık değil, diğer tarafa da taşıyacağım bir insansın. Bil ki; dinlerim seni ahrete kadar.”  O mutluydu ablası olduğum için, ben mutluydum onun gibi bir kardeşe sahip olduğum için.

Kardeşim, biriciğim, sessizliğimi dinleyenim, herkes gitse de gitmeyenim; 2010 yılından beri ömrümdesin ve hep ömrümde ol. Ayrılırken teşekkür ettin ya, etme çünkü asıl ben sessizliğimden bıkmadığın için sana teşekkür ederim. Canım kardeşim, dilerim o gönlündeki güzeli bulur ve sonsuza dek mutlu olursun.

Hamiyet Akan