Ah İstanbul demeli şimdi...
Karışmalı yağmurun yıkadığı,
Ama hala kirli olan sokaklarına...
Binmeli martının yosun kokan kanatlarına,
Çekmeli ciğerlere iyot kokusunu,
Pul pul balıklarınla dalmalı soğuk sularına...
Batarken güneş deryanın koynuna,
Bir yudum almalı meyden,
Bir demet şiir serpmeli şehr-i istanbul’un bağrına…
Ah, İstanbul ah!
Kim bilir neler çalarsın,
Seni gümüş tepsi sananlardan...
Üryana bürünen kadınmışsın gibi,
Kollarına koşanlardan...
Ama bugün her biri,
Senin gümüş tepsi olmadığının farkındalar.
Ah, İstanbul ah!
Neden böylesine acımasız ve kahır dolusun,
Güneşin neden hep puslu doğar sabahlarına,
Bilir mi sorsam cevaplarını köşede bekleyen yolcuya,
Ya da kıvrılıp koynunda yatan ayyaşa?
Ah, İstanbul ah!
Ne cevap bulabiliyorum sorularıma,
Nede yetişebiliyorum hızına…
Hangi kaldırımına adım atsam,
Boş bir mabet duygusu uyandırıyor ruhumda..
Her yanın sisli, her yanın karanlık!
Bir ufacık ışık olsan, sızardın belki canıma...
Ya da kan gibi, hayat olurdun damarlarıma...
Ama sen...
Vermeye değil, sadece alışmışsın almaya.
Benden aldığın her parçamı
Hibe ettim sana, her biri hayırlı ola…
Hamiyet Akan
Benden aldığın her parçamı
Hibe ettim sana, her biri hayırlı ola…
Hamiyet Akan
20/03/2008_ 12:05
""İstanbul’un içinde bir İstanbul daha var
YanıtlaSilÜvey evlat misali öz evlatlarına dar""
şiirlerinlerini okumak kadar oturup hangi duygular içinde yazdığını düşünmekte güzel
şiirin harikaydı yine
Bir ah da benden şu koca şehir yedi bitirdi beni. Yıllar önce geldiğim bu şehirden yakında çekip gideceğim. Geriye ne kalacak, ettiğim ahlar. Hamiyet hanımefendi şiiriniz çok güzeldi ve diğerleride tebrik ederim. İyi pazarlar.
YanıtlaSilablacım şiirin çok güzel çünkü sen çok güzelsin
YanıtlaSilseni çok seviyorum
iyi bak benim hamiyet ablama
sevgiler
hayal
Nermin hanım, ne güzel bir söz ile eşlik etmişsiniz şiirime... Teşekkür ederim.
YanıtlaSilİnanın her şiirim bambaşka duygular içinde yazılıyor; bazen hüzün gelip oturuyor yüreğimin başköşesine dökülüyor sitemli, kahırlı satırlar.
Bazen yüreğim dönüyor bir çocuğa başlıyor satırlarım oyunlar oynayan çocuklar gibi neşe dolmaya...
Kısacası dediğim gibi; yaşadıkça yazıyorum, yazdıkça nefes alıyorum.
Tekrar teşekkür ederim.
Sevgi ve muhabbetlerimle...
Sami bey, kimleri bitirmedi ki bu şehir(?)
YanıtlaSilAslında bu şehri yaşanmaz hale getiren insanlar.
Dilerim gittiğiniz yerde huzuru bulursunuz.
Şiirlerim hakkında söylediğiniz güzel sözler için teşekkür ederim.
Size de iyi pazarlar...
Hayal'ciğim, o güzellik senden kaynaklanıyor :)
YanıtlaSilBen de seni seviyorum güzel kardeşim...
Sen de iyi bakasın hayal'ciğime...
Sevgiler bitanem...
Ne güzel yazmış kalemin yüreğin söylerken.Herkesin geldiği bin pişmanım dediği yinede gidemediği onca kalabalığı yemiş yutmuş ve ne yazık ki ruhu ölmüş bir şehir, daha doğrusu öldürülmüş aldığı ahlardan belkide kim bilir...10 yıl yaşadığım ve sevemediğim bir yer olarak kaldı bende. sevgiler arkadaşım yüreğine sağlık sevgiler
YanıtlaSilİstanbul'a her ne kadar kızıyorsakta esas suçlunun insanlar olduğunu unutmamak gerekiyor çünkü İstanbul'u İstanbul olmaktan çıkaran sonrada devamlı ondan yakınan biz insanlarız.
YanıtlaSilGordion960, teşekkürler arkadaşım.
Benden de sevgiler...