Nisan Koydum Adını

nisan koydum adını

günler gelip geçti

kaldırıp atamadım

sana ait parçaları

alıp götüremedi seni

gözlerimden düşen gözyaşları

soluk hayalin çekip gitmedi

hâlâ süslüyor odamın duvarlarını

yudumlar gibi bir zehri

yudumluyorum tüm günleri

yakıp kavuruyor hayat

sana ait düşleri

düşman oluyorum

baktığım aynalara

attığım yumruğun izi

duruyor hâlâ avuçlarımda

yüreğim gibi kanıyor o da

her nisan oluşunda

yüreğim bunca acıya rağmen

seni nasılsa, yaşatıyor hâlâ

unutuyorum bazen küskün olduğumu

reçetemsi rumuzuna

açıp ellerimi dualar ediyorum

yüceler yücesi Yaradan’a

ve

sana benzettikçe

her gördüğüm yüzü

parçalara ayırasım geliyor bu gönlü

elimde değil ki

sönüversin bu hasret közü

şu koca şehir bile

gülüyor artık halime

çünkü düşman oluyorum

sana değil

gün geçtikçe kendime

kapıldığım için

kızıyorum nisanın büyüsüne

akıl erdiremedikçe

bu hayat bilmecesine

kaybolup gidiyorum

karanlık dehlizlerde

yürek serkeş

yürek derbeder

yürekte kurulup kalmış keder

mutluluk kaybolup gitmekte

gelen günler direniyor

geçmiş günleri silmemekte

her yeni gün

yeni acıları hayatıma eklemekte

ölüm peşim sıra beni takip etmekte

hayatıma eşlik etmedin

artık bekliyorum cenazeme…

Hamiyet Akan