Ruhumu rehin bıraktım gözlerine
Mühürledim sevdayı yüreğime
Bir hayal şehrinin en ıssız köşelerinde
Ve bir gecenin karanlığında
Giydirdim korkunun libasını kelimelerime
Kalemimden dökülen her kelimeyi kelepçeledim
Beni benden, seni benden alan acı gerçeklere
Yalnızlığıma katık ettim ümitlerimi
Hasretin meyvesi gözyaşlarıma gizledim seni
Kimseler görmedi bilmedi her gün eridiğimi
Hayatımıza zoraki kondurulan noktalar
Bıçak gibi kesti sinelerimizi
Bir hallaç ansızın karıştırdı ruh iklimimizi
Baharı beklerken
Kışa çevirdi mevsimlerimizi
Anladık ki
Elemmiş sevdanın zevali
Damla damla varlık içinde
Yok olmakmış sevdanın bedeli…
Hamiyet Akan
~~~~~~~~~~~~~~~
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder