Sensizliğin Koynunda Seni Çiziyorum Dört Bir Yanıma

Ayrılıklara uyanıyorum

Kör akşamların, zifiri karanlıklarından…

Sabahlar senden uzak şehirlerin koynunda

Zemheriye eş düşüyor.

Bir yanım eksik, bir yanım yarım,

Sensiz nefes alamıyorum.


Ellerim üşüyor

Dokunduğum her mekânı donduruyor varlığım.

Dudaklarımın buzulunda adın,

Yüreğimde sevgin saklı…

Haykıramıyorum!..


Parmaklarımın ucunda yürümeye çalıştığım bir hayat,

Sanki oynadığı oyunun keyfinden zevklenir gibi,

Tam da karşımda sırıtıyor bana…

Düzenbaz hayatın oyunbazlıkları bitmek bilmiyor

Elimde paramparça bir hayat,

Aklım yetmiyor

Çözemiyorum!...


Yorgunum

Gücüm yok, takatim yok

Gözlerim ağırlaşıyor,

Dizlerimden kan sızıyor,

Gösteremiyorum!...


Ayrılık yüreğimde zehirli bir ok

Battıkça canımı yakıyor

Damarlarımda dolaşan ayrılığın zehrini

Çek al artık içimden…

Dayanamıyorum!..


Kaybolduğum yerlerin haritası sende,

Bu çetrefil yolların kâşifliği sende,

Kaybolmak istemiyorum

Seni çiziyorum dört bir yanıma

Yolum oluyorsun.


Issız gecelerde denize vuran yakamozum oluyorsun,

Baharla gelen cemre gibi toprağıma düşüyorsun,

Meltemler esiyor seninle gönül bağlarıma…

Artık kulak ver yüreğimin feryadına,

Mutluluk bir kez daha intihar etmesin bu dağlarda…

Hamiyet Akan