Geceler

Geceler...

Gecelerde seslenilir sevgiliye...
Dertler anlatılır, yıldızların binlercesine...
Dolunaya bir libas giydirilir,
Tam da sevgiliye benzercesine...
Ve geceler, uzadıkça uzar
Bitmek bilmez düş şehirlerinde...
Her düş, yarenlik eder bir bilmeceye...
Ve her bilmece, vuslatsız nice gecelere...
Ama her şeye rağmen
Geceler, hep yeni bir güne gebe...
Kim bilir, gün doğmadan
Neler doğar gönüllere...


Ah Geceler...Ne sevdalara, ne ayrılıklara, ne acılara yüklü, ne dertlere sırdaş olan katran karası, buram buram sevda kokan geceler.
Bazen kaybedilen sevgili, bazen en çılgın sevgilerin, aşkların tek adresi olan geceler.
Kimi zaman gecenin göğsünde asılı dolunayda belirir sevgilinin yüzü, işte o an yalnızlığınıza derman, aşkınıza ferman olur geceler.
Bitmeyen hasretlere açılan pencerelerden, olmayan sevgiliyle fasl-ı muhabbet olan geceler.
Vuslata eremeyen sevdaları bağrına saklayan , gurbette kurbeti yaşamanın özü olan geceler.
Sevgiliye yakarışların hepsine şahitlik yapan, dualarınıza eşlik eden geceler.
Dökülen tüm gözyaşları gecenin bağrına akar damla damla sessizce...
Vefalıdır; bir kez olsun size yeter artık demez, sırlarınızı ifşa etmez, alıp başını giden sevgili gibi sizi terkedip gitmez.
Geceler; vefalı bir sevgili, candan bir dost, bazen ana kucağı, baba şefkati olur.
Gözler dolduğu, yürekler bunaldığı vakit başınızı koyacağınız bir omuzdur geceler.
Velhasıl herşeyimize ortak olan gecelere şükran borçluyuz.
Bizimle gülüp, bizimle ağladığın için teşekkürler geceler.

Hamiyet Akan

Resim: Georgia O Keeffe