Senden Sonrası

Senden sonra diye başlayan cümleler kuracağım şimdi. Uzun uzun cümleler, direnen, can çekişen cümleler kuracağım. Senden sonra çok gezdim, şehir şehir diyar diyar. Bulamayacağımı bile bile unutmak diye bir sokak aradım her gittiğim yerde. Depresyon denilen tuhaf bir sokağa girdim, kayboldum yokluğun dehlizlerinde. Çok ağladım, öyle çok ağladım ki gözyaşım kurudu tıpkı canım ülkemin şimdilerde can çekişen barajları gibi. Yürek iklimim senden sonra kurak bir çöle döndü. Çok kırıldım, çok durdum, çok duruldum. Bir süre boş baktım, boş gördüm tüm dünyayı. Yere göğe sığamadım, odalar duvarlar küçüldü, ben içinde seni mi kendimi mi yitirdim bilemedim. Senden sonra çocukluğuma eyvallah deyip büyüdüm. Gecelerim hiç kolay değildi, uykuları kaybettim seninle birlikte. Sen diye nöbetlere durdum gecenin en zifirisinde. Bir şarkı, bir şiir yetti can evimden vurup beni yerle bir etmeye. Birkaç yudumla kendimi unuttuğum mey senden sonra dolup taştı kadehlere de unutturamadı seni kalbime. Her gün bir haber bekledim, o canım dudaklarından düşecek bir cümleye hazırdım ömrüm vermeye. Beklemesi, savaşması zor bir döngüydü sensizlik. Senden sonra beklentilerim azaldı, sevinçlerim kırıldı, umutlarım filizlendiği yerden kurudu. Sen rengarenk bir gökkuşağıydın elimi uzattım tutamadın. Senden sonra karanlık bulutlar sardı. Gün yirmidört saatti ve ben her saniyesinde yokluğunda sana kızdım. Kızdım, kızdıkça daha çok sevdim, küsmedim küsemedim, daha çok özledim. Hayat senden sonra devam etti elbette. Öldüm mü, ölmedim ama saçımdan ayakucuma dek sana kırıldım. Kırdığın her parçamı görme diye süpürdüm yüreğimin en gizli köşelerine. Ruhumu sensiz doğan günle birlikte gömdüğümü bilme diye çokça güldüm. Ey Aşk, seninle bir saklambaç oynadık ve ben o gün bugündür elma diyorum çıkmıyorsun. Şah damarım gibi yakınımdasın ama yoksun...

Hamiyet Akan