Küllenen Bir Kitabın Sayfalarında Hayat

Sebebi vardır elbet her ayrılığın

Kor ateşlerde bırakılan dudakların

Durgun bir göl değildir artık zaman

Hasrete çakılan kibritlerin altında

Özlemler dökülürken teninden

Savrulur yamaçların gölgesinden

Her yağmur damlasına teslimiyetin

İçinde bir bahardır parçalanan

Ve zordur elbet

Yakılan bir çam ağacının kokusunda aramak geçmişi

Bir çift gözün tılsımıyla büyülenmek isterken

Yosun kokulu hasret düşürmek gecelere

Yazdığın şiirlerin intiharında

Çekip giden güneşin ardından el salladığında

Artık sabitlenir gözlerin bir kum saatinin taneciklerine

Firari şarkılar çınlar odanın duvarlarında

Tüm yaşanmış dilsizliğini anlaşılır kılmaya çalışırken

Günlere, gecelere gözyaşı ısmarlarsın

Ama hasrete yenik düşmek kadar

Sevebiliyorsan zarifçe gizliden gizliye

Özlüyorsan inadına 

Ve yaşadıkça yaşatıyorsan içinde

Gülümse

Soğuk mevsimlere yaz düşür sen yine

Şiirlerde cümle olup sevdalan beyaz sayfalara

Gökyüzüne bir iskemle çek gökkuşağının altında

Nereden estiği belli olmayan yalnızlıkları savur at

Okyanus doldur hayallerine

Kırık kanatlarını sar güvercinlerin
Pencereleri perdesiz bırak girsin güneş içeriye
Kayıp giden yıldızlara benziyor zaman
Akıp gidiyor avuçlarından
Durma gülümse...

Hamiyet Akan