Aşk Buldum Sende, Aşk Oldum Yerden Göğe

Ey uyku diye yatmalarım, ey uykularımdan uyandıranım, sen bilir misin düşlerime takılıp kalan martıların yalnızlıklarını? Denize bir taş gibi düşüveren umutlarımın kimsesizliğini? Yada her gözlerine baktığımda yüreğimde oluşan güvercin ürkekliğini? Sen ki çaresiz bırakmışsındır beni mevsimlerinde bahar kovaladığım bir zamanın ortasında. Nedir bu sevmelerine düşkünlüğüm, nedir bu hayalinle oluşan baş dönmelerim, ellerimin avuçlarına olan açlığı nedir..? Özlemin cenderesine sıkıştırdığın kalbimin içinde hala nasıl nefes alıp veriyorsun ey Aşk! Rüzgarın ölüm, yağmurun hasret biçiyor ömrüme ve ben hala limitsiz seviyorum seni. Yaşıyorum kendimden öte bir şeyleri hiçbir yerin içinde. Her sensiz geçen saatin tiktak sesinde sararıyor vakitlerim, yaprak döküyor benliğim. Uzaklardan gelen bir trenin buğulu  camları gibi flu bir geleceği taşımaktayım yolculuk diye sırtımdaki heybemde. Oysa sen hala dağların başına yürüyen bulutlar gibisin içimin zirvelerinde. Ey Aşk, aşk buldum sende, aşk oldum yerden göğe. Şimdi söylesine sevdasında nar taneleri gibi çoğaldığım aşk nerede?

Hamiyet Akan

18.11.2019