~~~~~~~~~~~~~~~

25 Ekim 2017

Suçluyum Alışamadım Sensizliğe


   

Karanlıktan korkan küçük bir çocuktum ben, çıkamazdım aşk merdivenlerinden sen tutmasaydın ellerimden. Ve ne vakit tutsan ellerimden kalbimde o ilahi melodi çalınırdı. Susardım çoğu zaman, konuşacak bir şey olmadığından değil, o ilahi melodiyi ruhumda dinleyebilmek için susardım. Akıldışı bir hızla etrafımızda dönen dünyanın içinde bir tek sözün şiirim olurdu. Şu koca şehrin her yeri aşkınla yeşerirdi. Ellerin ne vakit bana dokunsa kutsal bir ayinde sıcak tatlı bir şarabı içer gibi olurdum. İlgiye ve şefkate doyamayan küçük bir kız çocuğuna dönerdim. Sesim, soluğum kesilirdi. Ellerinde ne vardı bilmiyorum ama beni benden alıp gökyüzünde bir yere maviyle resmederdi. Şimdi bu mavi resimde tek başımayım sevgili!
Ve ben bu mavi gökyüzünde kendimi kanata kanata, koparmadan senin kanatlarını özgür bıraktım. Seni soluksuz bırakmaktansa kendimi boğazlamayı tercih ettim. Kalbimin ezilmiş parçalarını görme diye üzerini bu can verdiğin ellerle örttüm. Şimdi bir mantarın karanlık odalarda, örtüler altında büyümesi gibi bir özlem büyüyor içimde. Affet beni sevgilim... Bir türlü alışamadım sensizliğe...
Hamiyet Akan
 
Theme:deluxetemplates.net