Sokak sokak demlendim bugün, sen sen diye yudumladım geçen her dakikayı. Dolaştım biz kokan caddelerde, hayaller dikildi bir bir karşıma. Adımlarımızı attığımız kaldırım taşları, sırtımızı yasladığımız duvarlar, aşk şahitliği yapan köşebaşları, pencerelerden bakan teyzeler... Bir rastlantı aradı gönlüm bakışlarına çarpıp gelen. Engin denizler gibi dalgalanıp kıyılarıma gelip "kaldır başını, ben buradayım" diyecek sesini bekledim. Gözlerimin pınarlarından çağlayan nehire dokunup durdur istedim. İki elimi birleştirip bekledim avuçlarına düşsünler diye. Hayalini alıp karşıma oturdum koltuklara. "Ne istersiniz," dedi garson. Diyemedim, bana onu getirin başka bir şeye ihtiyacım yok! Bir çay dedim usulca. Her içtiğim yudumda boğazıma bir şey gelip tıkandı. Bir süre sonra tekrar geldi, dedi ki "siz iyi değilsiniz, yapabileceğim bir şey var mı?" Yapılabilecek hiçbir şey yoktu ki, kim ne yapsın. Bizi bizden eden bizdik eller ne anlasın. Ey Aşk, avuç içlerin hala ben kokuyor mu? Benim ellerim sende kalmış, tutunamıyorum hiçbir şeye. Bu nasıl hasretlikse tüm hücrelerim sızlıyor bedenimde. Adın bir neşter gibi dilimin ucunda kanıyor her söylediğimde. Unut diyor bir ses... Kızıyorum nereden geldiği belli olmayan bu sese. Ki sen unutulacak gibi misin, ey Aşk! İnsan nefes solur, ben seni soluyorum. Yollarda seni yürüyor, uyku diye sana yatıyor, gözlerim her sabah sana açılıyorken unutmak denen kelime ne canice. Ben bilmezdim aşkın böylesine beni benden edeceğine. Kaç şiire gebe kaldım, kaç şiir doğurdum gecelerce hiçbiri teselli vermedi gönlüme. Böyle yokluğunda sevmekte güzelmiş seni. Ah Güzelmiş de, şu içime batırdığın sensizlik damarlarımda dolaşıp dolaşıp yüreğime aniden saplanmasa, canımı bedenimden söküp söküp almasa. İnan kalmadı benden bir parça daha...
Hamiyet Akan
7.10.2017
18:25
