Sağır Eden Bir Sessizliktir Yokluğun

Buğulu bir şubat sabahıydı ve sen yoktun.

Ruhunu terk etmişti dünya,

Sislere teslim olan İstanbul’da öyle...

Vapurların artık sesleri duyulmuyor,

Martılar simit kapmak için çığlık atmıyor,

Çay bardaklarına kaşıklar çarpmıyordu.

Kestaneciler“Kestane kebap”diye bağırmıyor,

Simitçiler“Sıcak sıcak simit” demiyor,

Çiçekçiler “Alasın güzel ablama bir gül”

diyerek kimseyi rahatsız etmiyordu.

Her yer öylesine sessizdi ki;

 İki kelimeyi bir araya getirip seslensem,

 Yokluğuna çarpıp geri gelecekti.

Duymayacaktın..!

Buğulu bir şubat sabahı,

O iki kelime dudaklarımda asılı kaldı.

Bense yutkunup sadece sustum…

 Hamiyet Akan