~~~~~~~~~~~~~~~

20 Aralık 2009

Annelik Nöbetleri



Bu gece başucunda yine nöbetteydim
Sen uyurken sessizce
Neler geldi bilemezsin aklımın köşelerine
Aldırmadan ürperen tenime
Usulca eğilip
Öpücükler bıraktım pamuksu ellerine
Sonra gözlerimden birkaç damla yaş süzüldü
Düştü saçlarının tellerine
Allahtan uyanıp tanık olmadın o halime
Nasıl derdim
Yüreğime taş gibi oturdu sensizlik
Ondan düşüyor bu yaşlar diye
Nasıl söylerdim
Çocukluğumda ne çok aradım şu kokunu diye
Ellerim sana dokunurken titriyor anne
İçimde bir yara hiç durmadan kanıyor sessizce
Sen bilmezsin bu duyguyu
Sen bilmezsin çocuk bedenin yaşlı yorgunluğunu
Okul kapılarında, soğuk odalarda
Ya da ateşler içinde hasta yatağımda
Kaldığımda bir başıma
Dokunurdu sensizlik
Dokunurdu kimsesizlik
Hatırlar mısın, açık kahverengi bir kazağın vardı
Bundan 26 yıl önce gönderdiğin o yolculukta
Senden gizlice koymuştum çantama
İşte o kazak tesellim olurdu
Çekerdim içime buram buram kokunu
Alırdım koynuma “annem” diye onu
Sarılırdım, unuturdum sensizliğin soğukluğunu
Hâlbuki yoktun yanımda
Ne çocukluğumda
Ne de ergenlikle tanıştığımda
Sonra büyüdüm
Ama zaten ben hep büyüktüm
Bilmedim sokaklarda saklambaç oynamayı
Tebeşir elimde seksek çizip zıplamayı
Görmedim renkli lunaparkları
Zaten hiç istemedim ne bunları
Ne de senden gayri başkasını
Şimdi hastasın, annen oldum anne
Tek isteğim var Rabbimden
Biran önce iyileşip dön evine
Ben razıyım sana ay değil, yıl değil
Ömrümce annelik etmeye
Ama artık dayanmıyor yüreğim
Seni yataklarda görmeye…


Hamiyet Akan

10 yorum:

  1. Hamiyetcim...

    bişey yazamadım bu satırlarını okuduktan sonra.
    ama!...sen anlarsın bilirim.

    En kısa zamanda Rabbim şifa versin anneme.
    Sevgiler canım

    YanıtlaSil
  2. Hamiyet21/12/09

    Bazen suskun kalan sözler tüm sözlerden daha iyi anlaşılır, anlıyorum bitanem.
    Sağol Newbahar'ım...
    Benden de sevgiler

    YanıtlaSil
  3. Ya insan donup kalıyor işte böyle anlarda,nasıl yazılır bir şeyler şaşırdım kaldım.
    Pek sulu gözlü biri değilim ama boğazıma düğümlendi her şey yutkunamıyorum bile.
    Telefonum çaldı şu an,ortak bir bologcu dostumuzdu arayan,konuşamadım sessizce dinledim alo larını,sonra şiirinizi okumaya çalıştım ona çalıştım diyorum çünkü okuyamadım.
    Hamiyet hanım,bir hayat hikayesi okudum ve içimde sızı hissettim,Allahtan acil şifalar diliyorum,bunu yürekten istiyorum,annelerimize anne,babalarımıza baba olmalıyız her şeye rağmen olmalıyız,sağlık huzur ve sabırlar diliyorum.
    Selamlar sevgiler.

    YanıtlaSil
  4. Hamiyet21/12/09

    Evet Tufan bey, her şeye rağmen onlar bizim anamız babamız gerektiğinde yanlarında olmak boynumuzun borcu.
    Şükürler olsun ki annem bugün hastaneden çıktı.
    İlginize çok teşekkür ediyorum.
    Selam ve sevgiler benden efendim...

    YanıtlaSil
  5. gecmis olsun.

    Allah dusurmesinde eksikte etmesin hastaneleri

    Neden uzaktiniz annenizden diye sorsam

    ayip olur mu ki?

    YanıtlaSil
  6. Hamiyet22/12/09

    Öncelikle teşekkür ederim iyi dilekleriniz için...

    Uzaklık konusuna gelince, bunu cevaplamam için 6 yaşımdan itibaren tüm çocukluğumu anlatmam lazım ki bu da burada anlatılacak bir şey değildir. Belki bir gün bir hikaye olarak yazmaya çalışırım.

    YanıtlaSil
  7. Adsız22/12/09

    Hastalanıp yatağa düşüncemi akıllarına geliyor çocuklarının oldukları. Şimdimi iyi kızı oldun yoksa?

    YanıtlaSil
  8. düğüm düğüm oldum...hem annenin hastalığına...
    hem yazdıklarına...
    ve hemde yazmadıklarına...
    canımcımmm yine senin yukardaki cevaplarından öğrendiğime göre çıkmış anneciğin...
    inşallah hızla ve senin o sarmalayan sevginle iyileşecektir...
    unutmazsın bilirimde...
    sen güçlü olduğun sürece annene faydan olur...
    dualarım ikiniz içinde...
    ve bu gecikmem elimde olmayan nedenlerle...
    tekrar tekrar geçmişler olsun canımcım...
    sevgiyle...

    YanıtlaSil
  9. Merhaba Hamiyet,
    Geçen yıl baban hastaydı. Bu konuda yine bir şiirin vardı öncesinde. Ve seninle uzun uzun konuşmuştuk anne konusunu.

    Babana Allah çok uzun ömürler versin. Sağlığına kavuştu. Çok acı çekmişti hastanede... Tabii sen de aynı acıyı çekmiştin.

    Allah annene de uzun ömür versin. Şükürler olsun O da çıkmış dün.

    Olayı bildiğim için derim ki ben;

    Hayat hep yeniden başlar. Anlarla doludur. Her an hayatın yeni bir başlangıcıdır. İstersen, hatta istersen değil, sadece annene mahsus olmak üzere sen 6 yaşına dön. O kazağı annenin sandığına koy. Annenle 6 yaşına dön, babanla şu anki yaşına... Çocuğunla ise filozof yaşında ol.

    Anladın ne dediğimi...

    Bunu suskunluğumu üzerimden atıp, suskunbiradam olarak değil, arkadaşın ve dostun Turgay olarak yazıyorum Hamiyet...

    Bugüne kadar uzaktan izledimse dostluğumdan idi yine... Bazen yakın durmaktır dostluk, bazen uzak... Bazen Suskun olmaktır, bazen de Turgay...

    Sevgiler...

    YanıtlaSil
  10. Hamiyet23/12/09

    Sevgili adsız arkadaşım,
    iyi veya kötü biz onların çocuklarıyız,
    Onlarda bizlerin anası babası…
    En kötüsünün bile elbet vardır hakkı...

    Eğer sizin dediğiniz gibi bakarsak
    inanın içinden çıkılmaz bir girdap olur hayat.

    Çünkü öylesine dertler, öylesine acılar yaşıyor ki insan hem de hiç beklemediği anda beklemediği yerden aldığında bu darbeleri öfke ile dolabiliyor ve insan içindeki bu olumsuz duyguları dizginleyemezse dediğim girdap devreye giriyor ve yutuveriyor.

    Onun içindir ki hayat öfkeye, nefrete harcanacak kadar ucuz değildir, kıymetini bilmek gerekir.

    Huzur ve mutluluk ile kalmanızı diliyorum.
    ~~~~~~~~~~~~~~~


    Sevgili Seden’ciğim,
    insan neler neler biriktiriyor
    değil mi heybesinde
    bazıları dile geliyor düşüyor tane tane
    bazıları da bıçak olup ediyor pare pare
    ve bir ok gibi sağlanıyor yüreğe
    çıkartmak istesen de çıkmıyor
    ama hayat her gün
    yeni umutlarıyla yaşanıyor yinede...

    Canımcım, içten dileklerin için can-ı gönülden teşekkür ederim.
    Sevgi ve muhabbetlerimle...

    ~~~~~~~~~~~~~~~


    Merhaba Turgay, evet geçen yıl babam çok korkuttu beni çünkü babam hayatında hastaneye düşmüş insan değildir işte böylesine sağlıklı bir adam aniden yoğun bakımlık olduğunda ben perişan oldum ve o dönemde Sen, Selma ve biricik dostum Elif’im bana çok destek oldunuz hiçbir zaman unutmayacağım, bir kez daha teşekkür ederim.

    Ne güzel söyledin; "hayat hep yeniden başlar" tıpkı bir güneş gibi doğar. Güneş ilk doğduğunda pırıl pırıldır ama gün ilerledikçe yüzü grileşir ve akşama doğru karanlığa teslim olur fakat o her sabah bıkmadan usanmadan hiçbir şey olmamış gibi uyanır ve o pırıltısıyla yeniden doğar.

    Suskunluklar senden uzak, mutluluklar yakın olsun...
    Yakın ilgin için teşekkür ederim Turgay
    Sevgiler...

    YanıtlaSil

 
Theme:deluxetemplates.net