Kaybedilmeyen Tek Şey

Bazen yaşanılası bir düşe geç kalırsınız

Ya da bulduğunuz yerde yitirirsiniz

Gerçekten zordur

Peki, bu acıyı hak etmiş miydiniz ki

Ne diyeceğinizi bilemezsiniz

Tıkanıp kalırsınız

Unutmanız öyle kolay olmaz

Çünkü öyle anlamlar yüklemişsinizdir ki

Öyle bir yerde sevmişsinizdir ki

Belki de ilk defa

İmkânsızlığa teslim etmişsinizdir kendinizi

Halbuki ayrılık aklınızın ucundan bile geçmemişti

Evet kızmıştınız

Kıskanmıştınız

Ama her saniye daha bir deli

Daha bir tutkuyla sevmiştiniz

İçinizde özlemler büyümüştünüz gün be gün

Esen yele bazen selamlar yükleyip göndermiştiniz

Vuslata olan susuzluk ile

Dualara mesken sayılmıştı geceler

Ama ne var ki rüya gibi gelip geçmişti saatler

Ve o bitmez diye bildiğiniz her şey bitivermişti

Artık düşünceler cirit atmaktaydı beyninizde

Keşke dünyanıza hoş gelebilseydi

Keşke hiç gitmesi, hiç bitmesi gerekmeseydi

Sevdikçe tamamlansaydınız siz

Sevdikçe çoğalsaydı o

İçinizde birikseydi en güzel düşler

İliklerinize kadar yaşansaydı sevda

Dalından koparmadan, kanatmadan

Koklayabilseydiniz gülleri

Dikeniyle sevmiştiniz

Ama keşke dikenler kana bulamasaydı ellerinizi

Ve keşke ellerinizin kanı kirletmeseydi yüreklerinizi

Şimdi sokak ortasında yaralı bir asker gibisiniz

Akan kanınızın kesif kokusu sarmış etrafınızı

Ruhunuzda cirit atmakta hayatın en zor acıları

Varsın olsun yaralı bir asker diye anılsın adınız

Varsın olsun bir paçavra gibi sürüklensin sevdanız

Siz siz olun

Kaybetmediğiniz tek şey insanlığınız olsun…

Hamiyet Akan