~~~~~~~~~~~~~~~

11 Ekim 2008

Bu mu, İnsanlık ?




İnsanlık mı dediniz
Bakın insanlık olarak neler
Yaptık

Yüreklerimizde ki tüm bağlantıları
Ellerimizle koparıp
Attık

Kendi benciliklerimizle
Duygularımızın devrelerini
Yaktık

Yüreğimize inen tüm yolları kapatıp
Elimize ne geçerse onunla kalplerimizi
Tıkadık

Öyle bir girdaba tutulduk ki
Nereye nasıl zarar vereceğimizi
Şaşırdık

İşe, eşe, aşa, zamana
Her şeye bir bahane bulup
Kızdık

Zaman geldi sinirlenip
Ana avrat küfre
Sarıldık

Güçsüze yardım yerine
Bir tekmede biz
Savurduk

Elimize düşeni çantada keklik bilip
Bedeninden, ruhundan parça parça
Kopardık

Kimse bizi sormuyor dedik
Biz kimseyi
Hatırlamadık

Söylediğimiz sevgi sözcüklerini
Kalbimize indirmeden dilimizde
Bıraktık

O güzelim sevdaların
Dallarını daha filizken
Kırdık

Kalpleri hoş tutmak yerine
Var olan tüm gücümüzle
Yıktık

Bir avuç toprak için
Kadın çocuk demeden
Katlettik

Öylesine ruhsuzlaştık ki
Taştan duvarlar halini
Aldık

Şimdi...
Çiçekler parfüm şişelerinde
Kalpler ruhsuz bedenlerde
Sevdalar şehvetin izbeliğinde
Gözler paranın renginde
Mahkûm kaldı

İşte bu senin eserin
Hadi gurur duy
Ey adına insan denen varlık!

Hamiyet Akan


Resim: Rene Magritte

1 yorum:

  1. nermin23/11/09

    hamiyet hanım ne deseniz haklısınız
    bu şiirinizi daha öncede okumuştum okurken gözlerim dolmuştu şu vakit okurken yine aynı duyguyu yaşadım sizin yüreğinizi seviyorum sevgiler selamlar

    YanıtlaSil

 
Theme:deluxetemplates.net