Gel ey sevgili!...
Özlemler beni tüketmeden,
Ben bende iken,
Bu can tende iken,
Gözyaşlarım yüreğimi delip geçmeden gel...
Sensiz yönümü şaşırdım,
Yolumu bulamaz oldum.
Haydi gel yönüm ol,
Yolum ol,
Ruhumda can ol...
Gel aşkımı sar sarmala göğsünün tenhalarında....
Kar tanesi gibi erisem de,
Razıyım yok olmaya avuçlarında...
Bu son seferim acı dolu hayata...
Gel ey sevgili!..
Artık baharlar bahar değil,
Islandığım yağmur tanecikleri kırkikindi değil,
Sabahlar sabah değil
Aldığım nefes, sensiz nefes değil…
Gel ey sevgili!...
Dillenemeyen garip bir çocuğum şimdilerde
Kime nasıl anlatsam derdimi,
Hangi dağa haykırsam içimi,
Kim anlar ki zehir zemberek gecelerimi…
Ey sevgili geleceksin biliyorum
Ve seni öyle seviyorum;
Öyle anlamlar yüklüyorum ki,
İlk kez imkânsızlığa teslim ediyorum kendimi...
Korkmadan, yorulmadan
Geleceğin günü bekleyerek,
Gün be gün içimde biriktiriyorum seni…
Hamiyet Akan
~~~~~~~~~~~~~~~
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder