Senden önce bir bilinmezliğin eşiğindeydim, bilmezdim sevdanın böylesine ilmek ilmek işlenip yüreğimde devleşeceğini… Aklıma gelmezdi dünyaya sığdıramadığım seni, minicik yüreğime sığdıracağım. Şimdi asırlık bir hazine gibi gün yüzüne çıkıyorsun saklı kaldığın yerden…
Akıp giden duygularımın önüne bent kurmak imkânsız, çağlıyorsun bir nehir gibi ruhumda… Kalemimi kâğıtlara küstürmek de imkânsız, mısra mısra sen olup akıyor yine satırlara… Hangi köşeyi dönsem hayalin dikiliveriyor karşıma, zifiriye eş düşen gecelerde gözlerin aniden beliriyor odamın soğuk duvarlarında…
Sensizlik, ölüm gelmeden koynuma sızan ecelim oluyor adeta; sonsuz, umutsuz ve bir o kadar da soğuk… İçimden buğuzlar ediyorum bu sevdanın celladı olup, canımızı yakanlara… Şu an yüreğimi çıkarıp bırakmak isterdim avuçlarına çünkü inan sevgilim titriyor sensizliğin soğuk koynunda, kanadı kırık bir kuşun çaresizliği gibi çırpınıyor, güle âşık bülbül gibi kanıyor adeta… Hangi cümleyle hemhal olsam bilirim ki yetmez sensizliğin acısını anlatmaya, bundandır ki susarım umarsızca, bir bedevi gibi çölleri mesken eylerim varlığıma…
Acıyı katık eylemiş yarınlara gebe kalsa da günlerim, ben acıyı senden geldi diye şarap eder içerim. Sakın üzülme sen sevdiceğim ben yine sensizlikte seni yaşatır, seni dilerim ve acılara tüm gücümle güler geçerim. Unutma ki; marifet, sevdayı acısıyla, tatlısıyla yaşayabilmektir ve sabredebilmektir zorluklara…
Hamiyet Akan
Akıp giden duygularımın önüne bent kurmak imkânsız, çağlıyorsun bir nehir gibi ruhumda… Kalemimi kâğıtlara küstürmek de imkânsız, mısra mısra sen olup akıyor yine satırlara… Hangi köşeyi dönsem hayalin dikiliveriyor karşıma, zifiriye eş düşen gecelerde gözlerin aniden beliriyor odamın soğuk duvarlarında…
Sensizlik, ölüm gelmeden koynuma sızan ecelim oluyor adeta; sonsuz, umutsuz ve bir o kadar da soğuk… İçimden buğuzlar ediyorum bu sevdanın celladı olup, canımızı yakanlara… Şu an yüreğimi çıkarıp bırakmak isterdim avuçlarına çünkü inan sevgilim titriyor sensizliğin soğuk koynunda, kanadı kırık bir kuşun çaresizliği gibi çırpınıyor, güle âşık bülbül gibi kanıyor adeta… Hangi cümleyle hemhal olsam bilirim ki yetmez sensizliğin acısını anlatmaya, bundandır ki susarım umarsızca, bir bedevi gibi çölleri mesken eylerim varlığıma…
Acıyı katık eylemiş yarınlara gebe kalsa da günlerim, ben acıyı senden geldi diye şarap eder içerim. Sakın üzülme sen sevdiceğim ben yine sensizlikte seni yaşatır, seni dilerim ve acılara tüm gücümle güler geçerim. Unutma ki; marifet, sevdayı acısıyla, tatlısıyla yaşayabilmektir ve sabredebilmektir zorluklara…
Hamiyet Akan
Her şeyi acısıyla tatlısıyla yaşayabilmek ve sabredebilmektir marifet.
YanıtlaSilBu güzel paylaşımınız için teşekkür ederim.
Sabır zor iştir ve bunu başarabilen sayısı çok azdır.
YanıtlaSilRecep bey, ben teşekkür ederim.