Ayrılık hiç olmadı,
Acılar hiç yaşanmadı.
Sevmek var aslında,
Özlemek var,
Beklemek var,
Düşlemek var.
Ve sana her gün
Yeniden aşık olmak var.
Simdi neredesin?
Ne yapıyorsun?
Gün geceden sıyrılalı çok oldu
Mutlaka uyanmış olmalısın.
Sessizce kalkmışsındır yatağından
Yine kahvaltı yapmamışsındır.
Geç kalmamak için
Alelacele hazırlanıyorsundur.
Hazırlanırken bir ara aynaya baktın.
Baktığında gördüğün bendim, gülümsedin.
Hızlıca evden çıktın,
Erkenden iş yerine vardın.
Bir bardak çay eşliğinde bir poğaçayı belki yedin
Belki de yemeden dosyalara gömüldün.
Güne renk katmak düşüncesiyle müzik açtın.
Ama aynı şarkı yine dönüp durdu, unuttun.
Sigaranı dudaklarına götürdüğünde
Gözlerini kapatıp, arkana yaslandın.
Düşündün, düşledin…
Belki hüzünlendin, belki gülümsedin.
Tüm gün koşuşturup durdun.
Akşam eve dönerken
Yine o radyo programını dinledin.
Eve geldiğinde,
Merdivenleri bitkin bir halde çıktın.
İçinden kapıyı açmak gelmedi
Ama yine de açtın.
Sonra günler geceleri kovaladı.
Yürüdün,
Oturdun,
Uyudun,
Uyandın,
Konuştun,
Sustun,
Yedin,
İçtin,
Nefes alıp verdin…
Ne yaptınsa hep yanındaydım, değil mi?
Öyleyse ayrılmadık.
O gün geldiğinde de ayrılmayacağız.
Sadece özlemle yanıyoruz.
Yandıkça küllerimizden tekrar doğuyoruz.
Ve vuslatı mahşere ısmarlayıp,
Sevdayı bir bebek gibi büyüterek,
Sadece bekliyoruz.
Hamiyet Akan
Resim: Rene Magritte
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder